Ζίγδης, Ιωάννης

(Λίνδος, Ρόδος 1913 – Αθήνα 1997). Οικονομολόγος και πολιτικός. Σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην οικονομική σχολή του Λονδίνου (LSE). Νέος ακόμη πήρε μέρος στον αγώνα για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, υπηρέτησε στο Μακεδονικό Μέτωπο και στη Μέση Ανατολή. Για τη στρατιωτική δράση του παρασημοφορήθηκε δύο φορές. Το 1946 διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής αξιοποιήσεως των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Ελλάδας και το 1948 διευθυντής του Ανωτάτου Συμβουλίου Ανασυγκροτήσεως (σχέδιο Μάρσαλ). Από την τελευταία θέση παραιτήθηκε σύντομα, γιατί διαφώνησε με την οικονομική πολιτική της τότε κυβέρνησης. Το 1950 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Δωδεκανήσου με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Την περίοδο 1951-52 έλαβε μέρος στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα ως υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και Βιομηχανίας. Το 1963 ανέλαβε το υπουργείο Βιομηχανίας στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, θέση την οποία διατήρησε και μετά τις εκλογές του 1964 έως την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου (1965). Την περίοδο της δικτατορίας (1967-74) εκτοπίστηκε στη Φολέγανδρο και στη Σύρο. Τον Απρίλιο του 1970 καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο σε 4,5 χρόνια φυλακή εξαιτίας μιας συνέντευξης που παραχώρησε στην εφημερίδα Έθνος, στην οποία δήλωνε ότι θεωρούσε αναγκαίο τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Κρατήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού απ’ όπου απελευθερώθηκε τον Νοέμβριο του 1973, μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου. Το 1977 ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ). Έγραψε: Η υποτίμηση της δραχμής (1953), Η πορεία και αι προοπτικαί αναπτύξεως της ελληνικής οικονομίας (1958), Μπροστά στον νέο εθνικό διχασμό (1974), Για τη δημοκρατία και την Κύπρο (1975), Προτίμησα τη φυλακή (1976), Οριοθετώντας την ΕΔΗΚ (1978), Οικονομική αναδόμηση (1986), Το ειδικό δασμολόγιο, ο ΦΠΑ και η Δωδεκάνησος (1987), Πολιτική εξυγίανση (1987) κ.ά. Ο οικονομολόγος και πολιτικός Ιωάννης Ζίγδης (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).